เปิดเบื้องหลังมติ มส. ตีแผ่ความจริง “ตัดสินพระธัมมชโยไม่ปาราชิก”

เปิดเบื้องหลังมติ มส. ตีแผ่ความจริง 
“ตัดสินพระธัมมชโยไม่ปาราชิก” 
กรณีพระลิขิต กรณีรับของโจร 
ตามหลักพระธรรมวินัย

          ช่วงนี้สื่อบางสำนักลงพาดหัวข่าวแบบเหมา มั่วเอา ว่า มหาเถรสมาคมเมินความเห็นของ DSI ไม่ให้พระธัมมชโยปาราชิก
         จริงหรือเท็จเรื่องผลการตัดสินของ พศ.และมส. ให้หลวงพ่อธัมมชโย เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายไม่ต้องอาบัติปาราชิก จากถูกกล่าวหาว่ายักยอกเงินและที่ดิน ตามพระลิขิตสมเด็จพระสังฆราชนั้น เรามาดูกันว่าตามกรอบพระธรรมวินัยท่านมีการพิจาณาตัดสินกันอย่างไร?  ทำไมหลวงพ่อธัมมชโยไม่ปาราชิก? 

     
              ขอยกข้อความที่เจ้าคุณเบอร์ลินเขียนโพสต์ไว้ ท่านชี้แจงแถลงไขได้กระจ่างชัดเจน เห็นตัวอย่าง เข้าใจพระวินัยของพระอย่างแท้จริง

!!!!!!!!!!!!

ปาราชิก โทษประหารชีวิตความเป็นพระ: ใช่ว่าใครก็จะโจทย์ส่งเดชได้ง่าย

"กรรม ประกอบด้วยเจตนา"

>>> ผมได้โพสต์ครั้งก่อนข้อ "เจ้าคุณเบอร์ลิน กางวินัย ถกอาบัติกับพุทธอิสระ" ไปรอบหนึ่ง ปรากฏว่า ได้อานิสงส์ทันตา คือ พุทธอิสระ ถวายคดีหมิ่น มาให้คราวเดียวกับที่แก ไปแจ้งจับ มส. ม.157 ข้อละเว้น กรณีธัมมชโยไปเรียบร้อย.

>>> มาครั้งนี้ ด้วยยึดกุศลเจตนาเป็นที่ตั้ง ผมไม่คิดอะไรแล้วละครับ เรื่องคดีเรื่องเล็ก

เผยแพร่ธรรมะเรื่องใหญ่กว่า งวดนี้ผมก็จะชวนแกมาฟังเรื่อง

"ปาราชิก ของจริงของแท้บ้าง"

>>> หลังที่แกนำศิษย์เดินหลงทางมาทั้งชีวิตเกิด ส่วนเมื่อฟังเสร็จแกจะถวายคดีหรืออะไรผมมาอีกก็เรื่องของแกครับ แต่ถ้า "โจรเอาของมาถวาย ผมไม่รับนะครับ เดียวโดนข้อหารับของโจร ฮา เพราะข่าวว่า คดีแกเพรียบเลย บางคดีตัดสินไปแล้ว อายุความก็มีอยู่ด้วย ไงเดินฉุยฉายได้ไม่รู้"

>>> เมื่อวันที่แกไปนั่งหน้าตำรวจนั้น ข่าวว่า "ตำรวจอาจจะโดน ม. 157 ไปด้วย เพราะเจอผู้ต้องหาแล้วไปจับกุม" แต่เรื่องอธิกรณ์พระนี่ ให้ฟ้องศาลสงฆ์นะครับ
อย่าเผลอไปฟ้องศาลพระภูมิเข้าละ.

มาครับท่านผู้แสวงหาความรู้ทั้งหลาย เชิญมาเอาสาระ

มารับคติธรรมกับเรื่อง "อาบัติพระ"

>>>  ข้อปาราชิกกันต่อดีกว่าครับ ส่วนโต้รายวันนั้น ผมว่าชักจะไร้สาระแล้วละครับ
ใครจะออกข่าวว่า "จะแจ้ง จะร้อง มส. ที่นั่นที่นี่ ก็ปล่อยให้มันเซ่อจนตายไปเถอะครับ
บางคนที่โปรดไม่ขึ้น ก็ปล่อยมันบ้าไป".

>>> เมื่อวานเห็นว่า มีระดับ ศ. ดร. กฏหมาย อดีตคณะบดี มธ. จะชวนพวกมิฉาทิฏฐิไปร้องศาลปกครองโน่น "เที่ยวบอกชาวบ้านว่า มส. ตัดสินเรื่องวินัยของพระครั้งนี้ไม่ถูกต้อง
แต่ดันผ่ากล่าวหา มส. ว่า อาจผิดกฏหมายอาญา จะฟ้องศาลปกครองไปโน่น"
เอาเลยครับอย่าช้านะ คิดได้ไงเนี๊ยะ ดร. ม. บีช France ไปร้องเร็ว ๆ นะครับ

คงได้ฮากลั่น มธ. แน่.

.............................................

สาระ

"กรณีตัดสินให้พระเป็นปาราชิก"  เรื่องอาบัติพระนั้น มีความละเอียดอ่อน มีแง่มุมมาก แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะทำความเข้าใจกันได้.

>>> วันนี้มีคนพูดถึงอาบัติพระกันมากครับ ถูกบ้าง ผิดบ้าง พูดเอามัน เอาสะใจเข้าว่าบ้าง ออกทะเลไปบ้าง โดยไม่คำนึงถึงว่า จะสร้างความเสียหายแก่พระศาสนากันเลย.

>>> แต่ถ้ามองอีกด้าน ก็เป็นเรื่องดีครับเพราะจะเป็นโอกาสแห่งการแสวงปัญญา เพื่อเสริมภูมิกันของชาวพุทธ จะได้รู้ได้เข้าใจเรื่องนี้กัน ก็คราวนี้แหละ.

"เรื่องการเป็นอาบัติ"
>>> กรณีหากพระภิกษุใด ทำผิดพระวินัยข้อใดข้อหนึ่ง ในจำนวนพระวินัย 227 ข้อ ก็จะเป็นอาบัติทันที ในทันทีที่กระทำ

>>> ซึ่งเมื่อรู้ตัวแล้ว สำนึกผิด ก็ออกจากอาบัติตามวิธีที่พระพุทธองค์ทรงกำหนดโทษไว้

(กรณีไม่ใช่อาบัติปาราชิก).

"ลำดับอาบัติพระ"

>>> ปาราชิก เป็นอาบัติที่มีโทษอย่างหนัก เป็นพระ ปาราชิก ขาดจากความเป็นพระทันที

>>> โทษอย่างกลาง เป็นสังฆาทิเสส ต้องเข้ากรรมจึงจะพ้นได้

>>> โทษอย่างเบา ต้องแสดงคืนอาบัติจึงพ้น.

"กระบวนการตัดสินทางสงฆ์"
>>> ในกรณีที่ภิกษุรูปใดถูกโจทก์ว่าเป็นอาบัติ อาจต้องด้วยไม่รู้ว่าเป็นอาบัติ

ต้องด้วยดื้อด้าน แต่ยังฟืนทำลง หรือต้องด้วยถูกใส่ความ ซึ่งขึ้นอยู่กับกรณี

ก็จะต้องเข้าสู่กระบวนการปรับอาบัติ คือ กระบวนการตัดสินคดีความทางสงฆ์

ซึ่งไม่ใช่ถูกโจทก์แล้วก็จะเป็นอาบัติไปเลย โดยเกี่ยวข้องกัน 3 ส่วน คือ

1. อาบัติ ที่ถูกโจทก์
2. ผู้โจทก์
3. องค์คณะพระวินัยธรผู้วินิจฉัยอธิกรณ์.

"ในการตัดสินอธิกรณ์ นั้น"

>>> ผู้โจทก์ จะไม่มีสิทธิ์เป็นผู้ตัดสินผู้ถูกโจทก์ว่า เป็นอาบัติหรือไม่ ทั้งยังไม่มีสิทธิ์ชี้นำ ด้วยผู้โจทก์มีหน้าที่ในการโจทก์ ไม่ใช่ผู้ไปตัดสิน

>>> ส่วนการตัดสิน จะเป็นหน้าที่ของพระวินัยธร ผู้วินิจฉัยอธิกรณ์ ซึ่งสงฆ์มอบหมาย เรียกว่า "การกสงฆ์" (กา - รก)

>>> แม้พระพุทธเจ้าเอง ก็ทรงก็ใช้วิธีเดียวกันนี้

- ตรงนี้อย่าหลงประเด็นนะครับ อย่าไปตามกระแสที่สร้างข่าวชั่ว จากพระชั่ว ที่มันพยายามชักนำ แล้ววางกับดักไว้ให้เชื่อตาม เพื่อจุดประสงค์ของพวกมัน.

......ตรงนี้ขอแทรกว่า........

>>> ในกรณีพระลิขิต (ที่เรียกกัน)นั้น จึงไม่ใช่ "คำตัดสิน" พระลิขิตมีสถานะเป็นเพียงผู้โจทก์ ตามพระธรรมวินัย เท่านั้น.

>>> หากผู้โจทก์ เป็นผู้ตัดสินเองเสียด้วยแล้ว ก็จะผิดทั้งธรรมวินัย กฎหมาย และกฎมหาเถรสมาคมเสียเอง นี่ไม่นับเรื่อง "นานาสังวาส"
ถ้าอย่างนี้ผู้ถูกโจทก์ ก็มีแต่ตายกับตายซีครับโยม.

"ยกตัวอย่าง"
>>> กรณีพระลิขิตของสมเด็จพระสังฆราชผู้โจทก์ พระธัมมชโย (อ้างตามพระลิขิต) ว่าเป็นอาบัติปาราชิก เพราะเอาที่ดินวัดมาเป็นของตน เฉพาะเพียงแค่ยึดพระลิขิตโจทก์เท่านี้ ก็มาตัดสินว่า พระธัมมชโย เป็นปาราชิกเสียแล้ว

>>> ก็จะเป็นการไม่ให้ความเป็นธรรม แก่ผู้ถูกโจทย์ ผิดหลักธรรมวินัย ทั้งไม่เปิดโอกาสให้พระธัมมชโยได้แก้ต่าง ด้วยวิธีวินิจฉัยอธิกรณ์ ตามหลักพระธรรมวินัยด้วย.

>>> ในกรณีนี้ ท่าน (พุทธเจ้า) จึงมีศาลสงฆ์ไว้ให้ต่อสู้คดี หรือต่อสู้อธิกรณ์ที่ถูกฟ้อง

เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่ทุกฝ่าย.
>>> ตรรกะเดียวกัน อีกตัวอย่างหนึ่ง หากผมเจ้าคุณเบอร์ลินโจทก์พุทธอิสระว่า

"พุทธอิสระข่มขู่กรรโชกทรัพย์เขาที่โรงแรม แล้วได้มาเช่นนั้น พุทธอิสระก็ต้องเป็นอาบัติปาราชิก ไปแล้ว ใช่ไหม". นี่ ตย.

>>> กรณีนี้ ขอถามชาวพุทธทั่วประเทศ ที่มีใจเป็นธรรมดังๆ ว่า

พุทธอิสระ เป็นอาบัติปาราชิก ขาดจากความเป็นพระไปแล้ว ใช่หรือไม่.
>>> เรื่องนี้ ขอให้ช่วยกันตอบจากความยุติธรรมในหัวใจ อย่าตอบจากความอยุติธรรมที่มีอคติและขอให้ซื่อสัตย์ต่อพระธรรมวินัยของพระพุทธองค์ด้วย.

>>> เพราะหากพิจารณาตามตรรกะนี้ พุทธอิสระ ก็ขาดจากพระเสียไปแล้ว ในครั้งนั้น

ถามว่า ขาดจากความเป็นพระเพราะเหตุไร

มาดูคำตอบครับ

>>> ก็เพราะว่า สิ่งที่พุทธอิสระกระทำครบ "อวหาร" คือ อาการ 5 อย่าง

เหตุแห่งการตัดสิน "ปาราชิก" ชัดเจน คือ

1.เงินนั้นมีเจ้าของหวงแหน

2.ตัวพุทธอิสระเองก็รู้ว่าเขาหวงแหน

3.เงินนั้นเกินราคา 5 มาสก

4.พุทธอิสระมีจิตคิดจะกรรโชกเอาเงินนั้นมาจากเจ้าของ

5. เงินนั้นเคลื่อนจากฐานเดิมมาถูกมือพุทธอิสระ

หากวิเคราะห์อวหาร 5 แห่งปาราชิก ในกรณีที่พุทธอิสระ อาจเข้าข่ายขู่กรรโชกทรัพย์ครั้งนี้ชัด ๆ คือ

>>> เงินนั้นมีเจ้าของหวงแหน

>>> แม้ตัวพุทธอิสระเอง ก็รู้ว่าเขาหวงแหน แต่เขาจำเป็นต้องยื่นออกไปให้พุทธอิสระ

ก็ด้วยความเกรงกลัวต่อชีวิตและทรัพย์ส่วนอื่นๆ จะเสียหาย

>>> เงินนั้นเกินราคา 5 มาสก คิดราคาขณะทำผิดเท่ากับทองคำหนัก 1 บาท

>>> กรณีพุทธอิสระมีจิตเป็น "สจิตตกะ" คิดจะกรรโชกเอาเงินนั้นมาจากเจ้าของ.
ชัดเจนอีกส่วน คือ หากพิจารณาโดยอำนาจหน้าที่

>>> พุทธอิสระก็ไม่มีอำนาจ และหน้าที่อะไรที่โรงแรมแห่งนั้น ไม่ว่าทั้งทางพระธรรมวินัย และทางกฎหมาย พระไปทำไมตรงนั้น นี่จึงเป็นเหตุเชื่อได้ว่า

พุทธอิสระมีจิตเป็น "สจิตตกะ" อันเป็นอวหารที่สำคัญแห่งองค์ปาราชิก

แล้วเงินนั้น ก็เคลื่อนจากฐานเดิมมาถูกมือพุทธอิสระ แถมนับเพลินออกยูทูปเรียบร้อย.
>>> พฤติกรรมทั้งหมดนี้ ครบอวหาร 5 ประการ แห่งปาราชิก อย่าง สมบูรณ์ บริบูรณ์

ไม่ขาดแม้แต่ข้อเดียวเลยครับ.

กรณีโทษแห่งอาบัติ

พุทธอิสระ จึงขาดความเป็นพระทันที เน้นว่า "ทันที" โดยไม่ต้องรอพระวินัยธรตัดสินอธิกรณ์.

>>> ดังนั้น ในวันนี้ เมื่อเจ้าคุณเบอร์ลิน ตัดสินไปเช่นนี้ ดังแถลงแจ่มแจ้งมาดังนี้แล้ว

สมมติ พุทธอิสระ แน่จริงดังคุย ก็ต้องท้าว่า หากเห็นว่าเป็นปาราชิก ก็ฟ้องได้เลย

ไปแจ้งความได้เลย

>>> หากไม่ฟ้อง พุทธอิสระจะไปฟ้องหมิ่นประมาท (อีกแล้วครับท่าน) โทษฐานที่ เจ้าคุณเบอร์ลิน ทำให้อับอายขายหน้า (ไอ้นี่ชอบรักษาหน้า) ก็เชิญนะครับ มีคนแนะขนาดนี้ ไม่ขอบคุณก็เกินคนแล้วละ

>>> ผมว่า ตัวพุทธอิสระนั้น แกก็ไม่โง่นักหรอก น่าจะเป็นผู้ฉลาดในพระวินัยบ้าง

คือถึงยังไงก็ต้องรู้ว่า ตนเป็นอาบัติปาราชิก ขาดจากความเป็นพระไปเรียบร้อยแล้ว

มันไม่ต้องรอให้ใครฟ้อง นับแต่มือแตะต้องเงินที่กรรโชกมา เงินก็ได้เคลื่อนจากฐานเดิม

ตรงนี้ก็ปาราชิกแล้ว ไม่ต้องรอให้ใครฟ้อง จริงไหมครับ "แมวแห่งแจ้งวัฒนะ".

>>> ทีนี้ สมมติ พุทธอิสระ เกิดหัวแมวชอบเป็นทนายกว่าเป็นพระ ไม่ยอมรับว่า ตัวเองเป็นอาบัติปาราชิกแล้ว ไม่ได้เป็นพระแล้ว หรือดื้อด้านแกล้งทำเป็นดื้อตาใส ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน กลบเกลื่อนด้วย "ทุมมังกุวิธี" คือ วิธีของพระเก้อยาก (อ่านว่า พระ-เก้อ-ยาก) หรือ วิธีของพระหน้าด้าน, พระหน้าหนา, พระไม่มียางอาย.

จะทำอย่างไรกันละ  มีวิธีครับ ไม่ยาก

>>> พระพุทธองค์ทรงเป็นสัพพัญญู รู้แจ้งโลก มีความเป็นธรรม รู้ว่ามนุษย์นี้มากเล่ห์เพทุบาย ลางทีอาจมีคนใส่ความ ใส่ร้ายป้ายสีกัน ดังนั้น พระองค์ จึงทรงให้มีพระวินัยธรผู้วินิจฉัยอธิกรณ์ มาตัดสิน ไงครับ พูดง่ายๆ ให้มีศาลสงฆ์คอยตัดสินคดีความที่เกิดขึ้นในพระศาสนาของพระองค์

ไม่ใช่มาตัดสินคนเดียว ต้องตัดสินเป็นองค์คณะพระวินัยธร

นี่คือหลักธรรมวินัย

>>> เมื่อศาลสงฆ์ ซึ่งทำหน้าที่แทนสงฆ์ตัดสินไปแล้ว ก็ให้ถือเป็นที่สิ้นสุด ยุติ ห้ามรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่อีก เพราะจะวุ่นวายไม่จบสิ้น พระศาสนาก็จะบอบช้ำ เป็นที่เอื่อมระอาแก่หมู่คณะ สั่นคลอนศรัทธาของพุทธบริษัท.